Minik Adama Kavuşmaya Az kaldı..



Hikayemize nereden başlasam bilemedim? Aylarca bebeğimizi heyecanla bekledik, her kontrolümüz çok şükür güzel geçmişti. 28.haftaya kadar haftasıyla uyumluydu. Taki 30.haftada dr.kontrolümüz olana kadar.
Bebeğimi sabırsızlıkla beklerken, 30.haftada kontrole gitmiştik. Dr. bebeğin haftasından geride göründüğünü 28.haftayla uyumlu olduğunu söyledi. Daha sonra bunun normal bir gerilik mi, yoksa bir sıkıntı olup olmadığını öğrenmek için 15 gün sonra tekrar gelmemizi söyledi. 15 gün sonra tekrar gittiğimizde bebeğimiz hala 2 hafta geriden geliyor ve alması gereken kiloyu almamıştı. Dr. bizi renkli dopplere yönlerdirdi. Renkli dopplerde ise benden bebeğe giden beslenmesi yapan damarlarda incelme olduğunu ve bu sonradan oluştuğunu, şuanda bir sıkıntı olmadığını ama sürekli takipte olmamız gerektiğini söyledi.O kadar üzülmüştüm ki, eger doğsa minicik bir yavrum olacaktı. Ya kötü bir şey olursa diye, daha da dikkatli davranıyordum. Beslenmeme eskisinden daha da dikkat ediyordum. Aslında ne kadar dikkat etsem de bebek besleniyordu. 34.haftada tekrar kontrol zamanımız gelmişti. Dr. ultrasondan minik adamıma baktığında mucizevi bir şekilde kilo alımının çok güzel olduğunu ama hala 2 hafta geriden geldiğini söyledi. Bu sebeple erken dogum olursa eğer solunum sıkıntısı çekmemesi için, 4 adet ciğer geliştirici iğne vuruldum.
Ve aradan 2 hafta daha geçti, nerden bilebilirdim ki o günün hayatımın dönüm noktası olacağını...

36 haftalık kontrole gitmiştik. Kahvaltımızı yaptık, minik adamımızı görmek için sabırsızlanıyorduk. Geçen hafta kilo alımı iyi olduğu için eşimle kilosunu hesaplıyor kesin 2000 gr olmuştur diye havalara uçuyorduk.Doktorun yanına geçtik, ultrasondan oğluma baktıkça surat ifadesi değişiyordu. Ben ise içimden Rabbime yalvarıyordum, bir aksilik olmasın diye. İşte o hiç istemediğim cümleyi söyledi. Bebeğin gelişimi durmuştu, 36 haftalık olması gerekirken, 32 haftalık görünüyordu. Eğer daha fazla içeride kalırsa ya kendini ya beni zehirleyeceğini söylemişti, birde suyunun azaldığını söyledi.
Doktor konuştukça bedenim buz kesmişti, şimdi ne olacaktı? Oğlum daha dünyaya gelmeye hazır değildi, o daha çok minikti.Hemen beni merkez hastaneye yönlerdirdi, hastaneyi arayarak talimat verdi. Acil sezeryan olmam gerektiğini, diğer alacakları hastadan önce beni alacaklarını söyledi. Doktorun odasından hüngür hüngür ağlayarak çıktım, ne yapacağımı bilmiyordum. Ne olacaktı şimdi? Ağlayarak annemi ve kayınvalidemi aradım, ilk önce bavulumu sonra onları alarak hastaneye gittik. Herkes bir koşturma içerisinde ben ise oğlumla konuşuyordum..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder