Artık bayramlarda çok duyduğumuz bir sözle başlamak istiyorum.Nerde o eski bayramlar? Bunu söylemek için belkide daha çok gencim ama yinede çocukluğumun bayramları gerçekten farklıydı, daha güzeldi. Evli olmak da bayram için başka bir güzelde olsa. Babamla annemin erkenden kalktığı bize kahvaltılar hazırladığı, bize kıyamadığı için uykumuzdan uyandırmadığı ama mis gibi güzel kokularla uyandığımız bayram sabahları hep özeldir. Daha üstümüzü bile giymeden pijamalarımızla sıraya girerdik annemin ve babamın elini öpmek için. İnsan zamanla anlıyor bazı anların kıymetini. Şuanda da çok şükür yakınımdalar, yine erkenden gidip ellerini öpebiliyoruz. Ama nedense çocukken uyandığımız bayram sabahlarının tadını vermiyor.Evde elini öpeceğin bir annenin, babanın olması kadar güzel bir duygu olabilir mi?
Aslında ne kadar şükredecek şeylerimiz var, ama en değerlilerinden biride bu değilmi?
Biz akraba olarak öyle çok kalabalık değiliz. Annem dört kız kardeştir, hepsi de istanbulda. Dedem ve ananem ise kendi ayrı yaşıyor. Babamlarında bütün akrabaları izmirde.Bizim kurban bayramlarımız izmir de, ramazan bayramlarımızda istanbul da geçerdi. Ramazan bayramlarında herkes dedemde toplanırdı. Evde bir sürü çocuk, koştura koştura oyun oynardık. Annemler bize kızar, bi yandan da koskacaman sofralar kurulurdu. Herkes dedemin, anneannemin elini öpmek için sıraya girerdi. İnsan küçükken oynadığı oyunlara bile hasret kalıyor. Zamanın kıymeti hiç bilinmiyor malesef yıllar geçmeden. Her odadan bir sürü sesler çıkardı, kahkahalar, kızışmalar, gülüşmeler. Evde pişen baklavaların kokusu, dolmaların kokusu bile ayrı güzeldi. Artık bunlar yokmu diyeceksiniz malesef yok. Sanırım bizde zamana yenildik. Yada aileden biri eksilince eski bayramlarda değişiyor.
2 yıl önce teyzemi kaybettim. Nurlar içinde yatsın. Onu çok özlüyorum. En büyük teyzemdi, hepimiz çok severdik. Çok ani oldu, hiç beklenmedik bir zamanda kaybettik. Tabiki bu üzüntüden en ağır etkilenen dedem ve anneannem oldu. Onlar istanbul avrupa yakasında, biz ve diğer teyzem anadolu yakasında oturuyorduk. Teyzem vefat ettikten sonra dedemler yılların yükünü taşıyan, kahkalarımızla dolup taşan, anılarımızla dolu o evi satmak istediler. Hem bize yakın olmak için onlara her an ulaşmamız için, belki de anılar onlara çok ağır gelmişti. Artık bize yakın oturuyorlar. Ama ne bayram eski bayram gibi, ne de eski kahkahalar? Nedendir bilinmez, ben bile düşününce bir cevap bulamıyorum kendimce. Dedemler artık yılın yarısını köyde geçirmeye başladılar, bayramlarda burda yoklar. Belkide ondan, yada hayatımızdan ansızın giden sevdiklerimiz giderken yanlarında geriye kalanlardan da bir parça götürüyorlardır kim bilir?
Şimdi 2,5 yıllık evliyim ve 5 aydır minik adamın annesiyim.
Bayram sabahına aşık olduğum iki güzel adamla uyanıyorum artık. Çocukken bayramlarda ilk önce babamın elini öperdim, şimdi ise eşimin elini öperek karşılıyoruz bayramları.
Bayramlarda eşimin ailesinin, akrabalarının çok olması ve yakınımızda olması sebebiyle ellerini öpeceğimiz insanlar olması çok güzel. En büyük şükür kaynağımız ailemiz, her sabah uyandığımızda eli öpülecek babamız, annemiz olması kadar kıymetli birşey olamaz. Şuan annem,babam ve kardeşlerim izmirdeler bir telefon kadar uzağımdalar, senenin birçok günüde hep birlikteyiz. Ama yinede bir bayram gününde yanımda olmamaları bile içimi burkuyor malesef.
Rabbim nice bayramları ailemizle geçirmeyi nasip etsin.
Şuan bir evladım var, inşallah rabbim oğluma kardeşler nasip eder. Yıllar geçse de onlarla da böyle koskacaman sofralarda kahkalarda buluşuruz.
Herkese iyi bayramlar..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder